Η πρώτη μας επαφή με τη συγκεκριμένη ιστορία ήταν μέσω του έργου Δούλες του Jean Genet στo πλαίσιo αυτοσχεδιασμών και ασκήσεων που είχαμε κάνει στο δεύτερο και τρίτο έτος της δραματικής σχολής. Αφού αποφοιτήσαμε από τη σχολή το 2016, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το υλικό αυτό σε βάθος με σκοπό να ανεβάσουμε τις Δούλες κι έτσι ξεκινήσαμε την έρευνά μας. Στην πορεία αυτό που παρατηρήσαμε είναι ότι είχαμε αναπτύξει ένα είδος εμμονής με τις αδελφές Παπέν και πως αυτό που μας κινητοποιούσε περισσότερο ήταν εν τέλει η πραγματική ιστορία στην οποία βασίστηκε ο Genet. Παθιαστήκαμε τόσο πολύ με τις λεπτομέρειες του εγκλήματος αυτού αλλά και με την περίπλοκη και αρρωστημένη σχέση που είχαν μεταξύ τους οι δύο αδελφές που τον Ιούλιο του 2017 ταξιδέψαμε στην πόλη Mans της Γαλλίας για να βρούμε και να δούμε από κοντά το σπίτι της οδού Bruyère στο οποίο εργάζονταν επί 7 χρόνια η Κριστίν και η Λεά. Συλλέξαμε ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, το οποίο μας ενέπνευσε να συνεχίσουμε το εγχείρημά μας . Ψάχνοντας σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο για υλικό σχετικό με την ιστορία, βρήκαμε τυχαία ένα μυθιστόρημα γραμμένο το 1966 με τίτλο “ Le diable dans la peau” της Paulette Houdyer, το οποίο είναι εμπνευσμένο από την ιστορία των Παπέν και παρόλο που καμιά μας δε γνωρίζει γαλλικά το ένστικτό μας μάς προέτρεπε στο να το αξιοποιήσουμε με κάποιον τρόπο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, η δραματουργός Ζωρζίνα Τζουμάκα ανέλαβε τη συγγραφή ενός πρωτότυπου κειμένου για τις ανάγκες τις παράστασης. Ενώ η αρχική μας πρόθεση ήταν να αναλάβουμε και τη σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης, στην πορεία αυτό που συνειδητοποιήσαμε είναι ότι ακόμα δεν είμαστε έτοιμες να αναλάβουμε και το ρόλο του σκηνοθέτη. Αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε στο υποκριτικό κομμάτι και να ζητήσουμε βοήθεια για το συντονισμό και την υλοποίηση της ιδέας για το Folie à deux.
Τη σκηνοθεσία ανέλαβε η χορογράφος Πηνελόπη Μωρούτ, η οποία βασιζόμενη στα όσα της διηγηθήκαμε θέλησε κι εκείνη να εμπλακεί προσωπικά και να συνθέσει μέσα από τις δικές της εικόνες την ιστορία των αδελφών Παπέν.